咏史(六首选—)
东汉耻机权,君子多硁硁。悲哉陈与窦,谋疎功不成。其时凉州反,有人颁孝经;意欲口打贼,贼闻笑不胜。虽无补国家,尚未远人情。一变至南宋,佛行而儒名。希哲学主静,人死不闻声。魏公败符离,自夸心学精,杀人三十万,於心不曾惊。似此称理学,何处托生灵。呜呼孔与孟,九泉涕沾缨。
dōng hàn chǐ jī quán ,jun1 zǐ duō kēng kēng 。bēi zāi chén yǔ dòu ,móu shū gōng bú chéng 。qí shí liáng zhōu fǎn ,yǒu rén bān xiào jīng ;yì yù kǒu dǎ zéi ,zéi wén xiào bú shèng 。suī wú bǔ guó jiā ,shàng wèi yuǎn rén qíng 。yī biàn zhì nán sòng ,fó háng ér rú míng 。xī zhé xué zhǔ jìng ,rén sǐ bú wén shēng 。wèi gōng bài fú lí ,zì kuā xīn xué jīng ,shā rén sān shí wàn ,yú xīn bú céng jīng 。sì cǐ chēng lǐ xué ,hé chù tuō shēng líng 。wū hū kǒng yǔ mèng ,jiǔ quán tì zhān yīng 。
- 辞赋精选